Anti-Materie, #010

Niet alleen in Nederland, maar ook in de ons omringende EU-provincies lees/hoor/zie je in de media voornamelijk eenzijdig gekleurde berichten over de toestand in de wereld. Maakt niet uit over welk onderwerp; klimaat, migratie, islam, criminaliteit, geweld, onderdrukking, racisme, dictatuur.

De inhoud en de toon van de berichtgeving zijn zonder uitzondering propagandistisch. Kennelijk hebben de media opdracht gekregen om zich kritiekloos als spreekbuis van het Politbureau van de EU, van de EU-handlangers in de Haagse Kaasstolp, van de anti-democratische Karteldictatuur.

De lezer/luisteraar/kijker krijgt bij voortduring slechts één kant van het verhaal te horen. En daarbij schromen de media niet om halve waarheden en hele leugens te verkondigen. Kritiek op biomassacentrales, op overbevolking in Afrika, op islamitische terreurdaden, op marokkaanse misdadigers, op plunderingen, vernielingen en moorden door linksextremisten, op de moordpartijen op blanken in Zuid-Afrika, op de machtswellust en geldzucht van de EU, wordt verzwegen of weggezet als populistisch gedoe.

Journalistiek is verworden tot activisme. En dat is vanzelfsprekend, aangezien de media zich ruimhartig laten betalen en/of subsidiëren door de overheid. Voor media die kritisch durven te zijn droogt de geldstroom onmiddellijk op.

Op 17 maart 2021 zijn er verkiezingen voor onze Tweede Kamer. Wie de democratie wil redden, doet er verstandig aan om op een partij te stemmen die zich hard maakt voor diversiteit van standpunten en meningen in de media, of zelfs voor het reorganiseren van de media in het algemeen en de NPO in het bijzonder.