Anti-Materie, #017

Het vragenuurtje in de Tweede Kamer kenmerkt zich door kamerleden die een bericht in een krant gelezen of op radio/tv hebben gehoord, en naar aanleiding van zo'n bericht een voorzichtige vraag aan een minister durven te stellen.

De repliek van de minister, die de vraag geruime tijd vooraf heeft aangereikt gekregen, bestaat meestal uit een zeer gedetailleerd, maar niet ter zake doend verhaal. Voor de schijn trekt de minister een bezorgd en fronsend gezicht, bij het stotteren van de woorden en het hakkelen van de zinnen.

De kijker naar "Politiek24" is het spoor al snel bijster, maar het moedige kamerlid heeft soms de moed niet zo snel op en waagt het dan om een vervolgvraag te stellen.

Halverwege het stellen van die tweede vraag grijpt de door de EU ingevlogen kamervoorzitter, een persoon met twee paspoorten, in. Het kamerlid heeft het recht om slechts één vraag te stellen, mits tijdig ingediend. Dus die tweede vraag mag niet en wordt uit de handelingen geschrapt. Bovendien heeft de minister genoegzaam geantwoord, althans in de ogen van de voorzitter.

Het vragenuurtje is een poppenkast, de kamerdebatten zijn tot in de kleinste details gescripte en geregisseerde toneelstukken. Het controleren van de regering is allang geen doel meer, de Tweede Kamer is verworden tot een "partner in crime", een bondgenoot van het kabinet in de strijd tegen de democratie.

Het is daarom dat die kamervoorzitter parlementsleden die zich niet nauwkeurig aan het script houden, voortdurend in de rede valt en uiteindelijk het woord ontneemt.