Anti-Materie, #024
De vraag stellen is het antwoord geven.
Welke vraag?
De vraag waarom Minister President Mark Rutte zich heeft omgeven met (een enkele uitzondering daargelaten) louter zwakbegaafde minkukels, die zonder hulp en begeleiding nauwelijks tot tien kunnen tellen.
Nou is Rutte zelf ook geen helder licht, maar hij is wel een uiterst handige manipulator, die in staat is met een knip van zijn vingers iedereen in zijn omgeving naar zijn hand te zetten.
Vanwege deze ene competentie is Rutte als stroman van de EU onmisbaar voor de regenten in Brussel. Of het nu gaat over migratie, klimaat, begroting, machtsoverdracht, vrijheidsbeperking of zwarte piet, Rutte zet in een vloek en een zucht alle neuzen dezelfde richting op, de richting die door de EU is voorgeschreven.
De gewelddadige rellen en plunderingen die door links-fascistische activisten in gang zijn gezet naar aanleiding van de dood van crimineel George F, zijn door de EU aangegrepen om de druk op de autochtone bevolking op te voeren. Angst en schuldgevoel worden door de overheid en via de door die overheid aangestuurde media gebruikt om meer dwangmaatregelen op te leggen aan de eigen bevolking.
Blanke meisjes moeten zich onderwerpen aan kleurlingen, analfabeten uit het Afrikaanse binnenland moeten taallessen gaan geven aan Nederlandse scholieren, wiskunde en natuurwetenschappen worden verboden, de geschiedenis wordt herschreven en Idi Amin krijgt een standbeeld op de Dam in Amsterdam.
En -last but not least- de belastingen op werk en op consumptie, op wonen en op ademhalen gaan verder omhoog.
De minkukels die Rutte omringen zijn graag bereid om de voorgeschreven route te bewandelen (omdat zij worden vervangen in het geval zij tegensputteren) en verkopen alle maatregelen als onontkoombaar, noodzakelijk om het leven op aarde te redden, omdat het uiteindelijk beter is voor iedereen, omdat het in een advies van de VN staat, om oorlogen te voorkomen en vrede te bewaren, voor de gezondheid en tegen de griep, om onrendabelen in achterstandswijken een hogere uitkering te geven, om persoonlijke ambitie in de kiem te smoren, om een totalitaire dictatuur te realiseren.
(O, dat laatste, dat had ik niet mogen zeggen, dat had geheim moeten blijven)