Anti-Materie, #042

Uiterlijk sinds de vorming van kabinet Rutte-II zijn vorm en inhoud van coalitie-onderhandelingen en -akkoord fundamenteel veranderd. In plaats van een consistent kabinetsprogramma is een lappendeken met speerpunten van deelnemende (en niet-deelnemende maar wel gedogende) partijen het resultaat.

De zo ontstane kartelcoalities kunnen bijgevolg rekenen op brede steun, zitten stevig in het zadel en beschikken over nagenoeg onbeperkte macht.

Betrokken partijen willen hun speerpunten immers -koste wat het kost- realiseren en zullen daarom het kabinet ook steunen bij de uitvoering van onwelgevallig, onzinnig, ondemocratisch beleid.

De minister-president houdt het kartel in zijn macht door cadeautjes uit te delen:

D66 - verlinksing onderwijs en publieke omroep, lhbtiq-normalisering, handel in organen en bejaarde levens.

GroenLinks - klimaathysterie, zonneweides, windparken, bomencrematoria, marxistische planeconomie.

PvdA - massamigratie, islamisering, nivellering, bestuursfuncties.

ChristenUnie - recht praten wat krom is, alles mogen wat god verboden heeft. een stoel voor Carola Schouten.

CDA - het Wilhelmus, kritische kanttekeningen van Pieter Omtzigt (zonder verdere gevolgen), veel pluche in de provincies.

VVD - marketing, sales, belangen van multinationals, dictatoriale macht.

Slachtoffer van dit alles is de hardwerkende burger, voor wie slechts lastenverzwaring rest en van wie de mond gesnoerd wordt.